Gelukkig kon ik de T5 voor het eerst in mijn straat en voor de deur parkeren zodat ik makkelijk met stofzuiger, aluminiumpoetsmiddelen en de emmer sopwater aan de slag kon. Leuk om ‘s morgens de deur uit te stappen en je favoriete II staat eindelijk voor de deur te wachten voor de eerste keer in 9 jaar! Tijdens het uitmesten kwamen er wat buren een praatje maken, die deze nieuweling in de straat nog niet kenden. Of ik de andere weg had gedaan of ‘m een ander kleurtje had gegeven? Nou nee, dit is mijn eerste aanwinst en de ander staat geschorst op stal. Na het stofzuigen van interieur en kofferbak in de hitte, en een complete wasbeurt, heb ik wat chroom- en aluminium werk opgepoetst. Wat niet erg lukte met de wolfracers, moet ik zeggen.
Een weigerachtige door edge guard verving nog voor een tweede, beter passend exemplaar en rond vier uur was ik klaar voor vertrek. Ik rekende er wel op dat er een probleem zou kunnen optreden wegens de lange stilstand elders. Maar de rit naar de pomp en van daar naar Zichtenburg leverde geen enkel probleem op: de auto reed haast perfect en ik haar besturen alsof het de SG was. Toch trad er een probleem op bij aankomst op het SNC-terrein. Nadat de medewerkers van de SNC mijn aankomst fotografeerden, en ik de auto achteruit wilde inparkeren bij het Mustang-groepje, weigerde de T5. Ze was te heet geworden en wilde niet starten of achteruit rijden. Met wat geduw nam ze alsnog haar plaats in, maar ik was even pissig: met een II heb je altijd wel gezeik!
Ik weet waar het probleem ligt: de auto koelt gewoon niet goed en wordt na zo’n kleine rit al behoorlijk heet en dan slaat hij af. Ter vergelijk de SG: bij deze auto duurt het zes minuten voor de temperatuurnaald langzaam naar rechts beweegt en even voorbij het linker streepje blijft staan onder het rijden. Bij de T5 gaat de naald al na twee minuten lopen en in een sneller tempo. De naald blijft dan voorbij het midden staan en loopt onder het rijden of iets terug naar het precieze midden of loopt verder naar rechts en blijft daar hangen. Da’s natuurlijk niet normaal en ik wijt dat aan het feit dat er nog best wat roest in de waterkanalen van het blok zit, waardoor er geen afdoende koeling is. Dit denk ik omdat de thermostaat vorig jaar vervangen is.
Maar goed, de T5 stond uiteindelijk tussen de andere paarden en dat deed me veel plezier. Ik heb er veel over kunnen vertellen, en ondertussen kreeg ze veel bekijks van voorbijgangers. Dat maakte het extra leuk. Ik vond het een prima debuut om van te genieten, ondanks het minpuntje, maar wel met dank aan het prima weer. Denk ook dat de meeste Mustangers het wel leuk vonden dat ze er eindelijk bij kon zijn. Wat extra leuk was dat er een tweede II-tje bijwam dat veel overeenkomsten met de mijne had: een standplaats in Hillegom, een grille-paardje wat zijn staart miste, een V8, en… de kleur. De wagen is wit, maar was ooit goudbruin-metallic met een tan interieur. Over toeval gesproken.
Na wat biertjes, het afgeven van mijn computer aan Frank voor harde schijf-overzetting, een traditionele wandeling met Arjan & Arjan en Vincent, en een hoop gesprekken kwam lichte regen en ben ik maar achter Rob aan weg gereden, met een onvergetelijke dag in de herinnering. Vlakbij de stalling speelde het hitte-euvel opnieuw op en kreeg hem met moeite rijdend tot aan de stallingsdeur. Daar heb ik hem maar naar binnen geduwd, kort voor het harder ging regenen. Maar… deze testritten zijn er natuurlijk ook om potentiele problemen te ontdekken en er later naar te handelen. Daarom wordt er voorlopig alleen in Den Haag gereden.
Ik vond het een megaleuke meeting deze keer. Kan niet wachten tot de augustus-editie! Ik heb nog geen eigen foto's beschikbaar, want ik heb nog geen fotokaartdownloadprogramma op deze laptop.
De T5 II op haar eerste echte meeting:
(foto gemaakt en bewerkt door Arjan)
(foto gemaakt door Frank)
Harry